UOT 327: 930.22
https://doi.org/10.30546/3006-0346.2025.3.87.546
Rahimakhanim Hasanova
Khazar University, master student
E-mail: [email protected]
https://orcid.org/0009-0009-8082-7772
Summary
This article looks at how the way U.S. officials talk about Palestine is still shaped by old ways of thinking, especially ideas rooted in Orientalism. It focuses on the U.S. response in 2025 when Israel decided to stop the work of UNRWA, the UN agency helping Palestinians in Gaza. Drawing on Edward Said’s theory of Orientalism, along with the views of scholars like Rashid Khalidi and Lisa Hajjar, the article shows that Palestinians are often described in U.S. political speech as either a security risk or simply as people who need help. This kind of language, while not always hostile, usually leaves out the idea that Palestinians are political actors with their rights and voices. By looking closely at official speeches and legal comments, the article argues that these patterns of language can unintentionally support existing policies and avoid dealing with deeper issues behind the conflict. The article suggests that using more fair and thoughtful language could open the door to better conversations and more balanced approaches in U.S. foreign policy.
Keywords: Orientalism, U.S. foreign policy, Palestinian identity, discourse analysis, Edward Said
Xülasə
Bu məqalə göstərir ki, ABŞ rəsmilərinin Fələstin barədə istifadə etdiyi ritorika hələ də köhnə düşüncə tərzindən, xüsusilə də Orientalizm ideologiyasından təsirlənir. Tədqiqatın əsas diqqət mərkəzində 2025-ci ildə İsrailin UNRWA-nın Qəzzadakı fəaliyyətinə qoyduğu qadağaya ABŞ-nin verdiyi dəstək dayanır. Edward Said-in Orientalizm nəzəriyyəsinə və Rashid Khalidi ilə Lisa Hajjar kimi tədqiqatçıların fikirlərinə əsaslanan bu yazı göstərir ki, fələstinlilər çox zaman ya təhlükə mənbəyi, ya da sadəcə yardıma möhtac qurban kimi təqdim olunurlar. Bu cür yanaşma isə onların siyasi subyekt kimi qəbul edilməsinə az yer buraxır. Məqalə rəsmi çıxışlar və hüquqi açıqlamalar əsasında təhlil apararaq sübut edir ki, istifadə edilən dil çox zaman fərqində olmadan birtərəfli yanaşmanı gücləndirir və Fələstinlilərin yaşadığı dərin problemlərin əsas səbəblərinin müzakirəsindən yayınır. Yazının nəticəsi budur ki, ABŞ-nin xarici siyasətində daha balanslı və düşünülmüş bir dil istifadəsi, münaqişə ilə bağlı daha ədalətli və konstruktiv dialoqların aparılmasına şərait yarada bilər.
Açar sözlər: Orientalizm, ABŞ xarici siyasəti, Fələstinli kimliyi, diskurs analiz, Edvard Said.
